EWANGELIARZ NIEDZIELNY, 23 maja 2021
UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
J 15, 26-27; 16, 12-15
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.
Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Był obyczaj, że po upływie pięćdziesięciu dni od uroczystości Paschy świętowano pamiątkę otrzymania Prawa na Górze Synaj; a był to równocześnie i lokalny na tamtej ziemi czas zakończenia zbiorów pszenicy. Podwójny był więc tytuł dziękczynienia: za Prawo i chleb.
Te to uroczystość Pięćdziesiątnicy sprawowali także i zebrani w Wieczerniku uczniowie Jezusa. Dla nich nie był to czas niezmąconej, sytej radości. Ich zegar odmierzał czas niezupełnie taki sam: gdyż Pan odszedł do swego Ojca i liczono dni odmiennego porządku: dni od odejścia. Wieczernik był ten sam, te same ściany, wnętrze i sprzęty. Jego miejsce było puste. Trwali na modlitwie, a była z nimi także Matka Jezusa, Jego bliscy, kobiety również.
Jedno z opowiadań Pierwszego Testamentu mówi, że był czas, kiedy ludzie zamierzali zbudować wspólny swój dom pełny chwały i bezpieczeństwa. Lecz Bóg pomieszał im języki i rozpadła się nieukończona wieża Babel. Historia z dziejów Apostolskich jest jakby pozytywnym odbiciem tamtego opowiadania. Ci przygnębieni i bezsilni ludzie byli nieopisanie dalecy od wszelkich myśli o pomnikach ludzkiej omnipotencji. Zostali powołani do głoszenia Dobrej Nowiny i mieli całkowitą świadomość swej nieudolności. Imperialny świat był bardzo wielki, bardzo wspaniały, mądry i mocny, wspaniale zorganizowany; oni zaś byli słabymi i prostymi ludźmi. To, co w owe dni Pięćdziesiątnicy wydarzyło się im w Wieczerniku – było darem wymodlonym ale też zaskakującym i niespodziewanym. Darem Obecności. Nie było już w nich lęku i nie musieli już zamykać szczelnie drzwi swego schronienia.
W kościołach obrządku syryjskiego recytuje się podczas liturgii Pięćdziesiątnicy taką modlitwę:
Duchu udzielający każdemu charyzmatów;
Duchu mądrości i wiedzy, miłośniku ludzi,
który wypełniasz proroków, udoskonalasz apostołów,
umacniasz męczenników, jesteś natchnieniem nauczania doktorów!
Do Ciebie, Duchu Paraklecie,
Zwracamy nasze błaganie, wymieszane z tym wonnym kadzidłem.
Prosimy Cię, byś nas odnowił przez Twe święte dary,
byś spoczął na nas, jak na Apostołach w Wieczerniku.
Wylej na nas swe charyzmaty,
Napełnij nas mądrością Twej nauki,
uczyń nas świątyniami Twej chwały,
napój nas napojem Twej łaski.
Dozwól nam żyć dla Ciebie, zgadzać się z Tobą i uwielbiać Ciebie,
O Ty, czysty, święty, Boże Duchy Paraklecie.
