Klub Tygodnika Powszechnego Trójmiasto zaprasza na rozmowę z poetą Antonim Pawlakiem, laureatem Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od morza”, którą poprowadzi Michał Piotrowski. Spotkanie odbędzie się 19.01. 2022 r. godz.18.00 we Wspólnocie Domowej dla Dorosłych Osób z Autyzmem im. Arama Rybickiego w Gdańsku, ul. Malczewskiego 133, wejście od strony parkingu. Transmisję ze spotkania będzie też można obejrzeć na FB Klubu Tygodnika Powszechnego Trójmiasto i Klubów Tygodnika Powszechnego. Ze względów epidemicznych prosimy, żeby na spotkanie przyszły tylko osoby zaszczepione i ozdrowieńcy.
Link do spotkania:
www.facebook.com/
O ostatnim tomie wierszy Pawlaka “Ale bez rozgrzeszenia” pisze w Gazecie Wyborczej z 15.06.2021 krytyk literacki Tadeusz Nyczek.
Równo czterdzieści lat temu Pawlak pisał: „więzienie we mnie i wokół mnie/ to więzienie nazywa się Polska”. Dziś pisze: „moja ojczyzna nie lubi obcych/ oni przenoszą zarazki/ nie wierzą w matkę boską (…) opaszmy Polskę serdeczną modlitwą/ zasiekami różańca/ niech będą nam fosą/ murem/ tamą”. Więzienie niejedno ma imię.
Uczulenie na Polskę zostało Pawlakowi na całe życie i w każdej książce pisanej wierszem bądź prozą (Antek bywa nie tylko poetą) co krok to widać. Może nawet jest ostatnim poetą, który tak ostentacyjnie odnosi się do Polski jako „wielkiego obowiązku”.
To że bohaterka tej poezji od trzech dziesiątków lat nie nazywa się już socjalistyczna Polska Ludowa, ale po prostu Polska, nie znaczy, że przestała być miejscem, które boli mniej. Boli inaczej, przynajmniej pod pewnymi względami. Doszły inne opresje, inne powody do wstydu. Choćby taki, że obnosząc się z swoją polskością zbyt często zapominamy, że jesteśmy ludźmi jak inni i nic nas nie upoważnia do pogardzania tymi, którzy nami nie są.
Antoni Pawlak – rocznik 1952. W 1972 skazany na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na trzy lata za ulotki nawołujące do bojkotu wyborów do Sejmu. Debiutował w roku 1973. W latach 1976-78 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Studiował historię filozofii w Akademii Teologii Katolickiej. W latach 1979-1980 – członek redakcji niezależnego kwartalnika literackiego „Puls”. W 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. W stanie wojennym internowany. 1989-1993 pracował w redakcji „Gazety Wyborczej”. W latach 2001-2006 redaktor kwartalnika literackiego „Migotania, przejaśnienia”. W latach 2007-2017 rzecznik prezydenta Gdańska. Laureat literackiej Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1983). W 2021 został laureatem Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od morza”
Opublikował kilka tomów poetyckich. M.in.
· Czynny całą dobę (1975)
· Jestem twoim powolnym mordercą (1976)
· Czy jesteś gotów… (1981)
· Obudzimy się nagle w pędzących pociągach (1981)
· Zamiast (1989)
· Kilka słów o strachu (1990)
· Nasze kobiety się starzeją (1995)
· Zmarli tak lubią podróże (1998)
· Akt Personalny (1999)
· Strach w moich oczach jest głęboki jak studnia (2002)
· Mroczne tajemnice małych dziewczynek (2012)
· Walizka światła (2016)
· Ale bez rozgrzeszenia (2020)
Michał Piotrowski – dziennikarz, poeta, urzędnik. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Jest autorem kilku książek poetyckich, laureatem kilku nagród i stypendiów kulturalnych. Jego wiersze tłumaczone były m.in. na język niemiecki, litewski i słowacki. Jest też współzałożycielem nieaktywnego już zespołu muzycznego Towary Zastępcze, w którym pisał teksty, udzielał się wokalnie i grał na thereminie. Jako dziennikarz współpracował m.in. z Dziennikiem Bałtyckim, w latach 2002-2007 był redaktorem kwartalnika literackiego Migotania, przejaśnienia. Od stycznia 2015 roku do czerwca 2017 roku na antenie Radia Gdańsk w audycji prowadzonej wraz z Antonim Pawlakiem czytali i rozmawiali o wierszach nadesłanych przez słuchaczy. W sumie wyemitowano 124 odcinki audycji. Przez niemal dekadę pracował w Biurze Prasowym Urzędu Miejskiego w Gdańsku, w 2017 roku został rzecznikiem prasowym marszałka województwa pomorskiego. Obecnie jego ulubiona formą literacką są komunikaty. W 2021 roku wraz z Marcinem Tymińskim odwiedził i skatalogował kilkaset opuszczonych miejsc na Pomorzu (pałace, zamki i dwory, budynki fabryczne, opuszczone kościoły, cmentarze ewangelickie, fortyfikacje, bunkry PRL, dziwne pomniki, zabytki techniki), co zaowocowało wydaniem dwutomowego przewodnika pt. „Zapomniane Miejsca – Pomorskie”.
