Tu i teraz

Do pierwszych godzin popołudniowych w poniedziałek 14 stycznia najbardziej oczywistym tematem było dla mnie uczczenie urodzin Stefana Wilkanowicza, który 3 stycznia skończył 95 lat. W tekście jemu poświęconym chciałam mu wyrazić głęboką wdzięczność za formułę preambuły do obowiązującej Konstytucji RP – za jej głęboką prawdę i oczywistość, które wszystkich wierzących zapraszają do przemyślenia wiary oraz otwartego jej przeżywania w naszej rzeczywistości. Niestety, od wydarzeń podczas finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Gdańsku, a przede wszystkim od momentu podania wiadomości o śmierci prezydenta tego miasta, Pawła Adamowicza, trzeba po imieniu zaapelować do przewodników duchowych, którzy w Polsce zabierają głos jako sędziowie i pasterze. Czytaj więcej »

W najbliższą niedzielę 13 stycznia będziemy obchodzić w Krakowie jubileusz 95. urodzin Stefana Wilkanowicza – od najdawniejszych lat działacza środowiska Znaku i „Tygodnika Powszechnego”, autora preambuły do naszej obecnej Konstytucji. W jego intencji zostanie odprawiona msza św. w kościele św. Andrzeja Apostoła. Kilka dni później, 17 stycznia, spotkamy się ponownie. Tym razem w siedzibie Klubu Inteligencji Katolickiej, gdzie ma się odbyć dyskusja, pt. „Stefan Wilkanowicz – chrześcijanin, obywatel, człowiek pojednania”. Rozmawiać będą: Andrzej Zoll, Tomasz Ponikło i Henryk Woźniakowski. Jestem przekonana, że nie ma sprawy ważniejszej ani tematu bardziej zasługującego na naszą uwagę, niż kwestie, jakie zapowiada ta debata. Sygnalizuje przecież potrzebę odczytywania aktualnych zadań dla Kościoła, które wykraczają daleko poza Kraków, Kościół w Polsce i wszystkie dotychczasowe pontyfikaty.

Krótki artykuł „Nowe muzeum pomoże odkryć tożsamość Afryki” ukazał się w numerze „Tygodnika Powszechnego” wydanym na Boże Narodzenie (nr 52–53/2018). Dotyczy Musée des civilisations noires, czyli Muzeum Czarnych Cywilizacji, które powstało w Dakarze. Jego twórcy przedstawiają w nim historię i kulturę Czarnego Lądu, zabiegając jednocześnie o zwrot dzieł sztuki wywiezionych przez kolonizatorów. Wszystko, co przynosi ten tekst zasługuje na to, by uznać go za najważniejszy nie tylko w tamtym wydaniu „Tygodnika”, ale także w obecnym myśleniu o losach świata. W naszych obowiązkach, naszym powołaniu i naszych zadaniach wobec krajów Afryki, wynikających z unijnego, europejskiego i chrześcijańskiego rachunku sumienia. Żaden tytuł prasowy ani inne medium, jak dotąd, temu nie sprostało. W moim kiedyś „Tygodniku Powszechnym” dalszego ciągu także nie znalazłam. Może jest na to jeszcze za wcześnie?

„Bądź blisko tych, którym trzeba pomóc” – usłyszałam w jednej z reklam. Zaraz potem padła zachęta kupna jakiegoś produktu, bo to część reklamy jak najbardziej komercyjnej. Pierwsze słowa są jednak jak najbardziej dobre i słuszne. Zasługują na to, by pozostać w naszej pamięci i sumieniu, wspierając nas swoją prawdą cały dzień, może nawet tydzień albo miesiąc.

Okazuje się, że czasami warto sięgnąć nawet do ogłoszeń.

Słuchając niedzielnych powtórek programów „Kawa na ławę” i „Loża prasowa” w TVN 24, za każdym razem mam ochotę poprosić ich uczestników o to, żeby zmienili tempo mówienia na wolniejsze, żeby sobie nie przerywali czy zrezygnowali z opinii, które mogą się za chwilę zdezaktualizować. Chciałabym też, żeby dyskutanci nie robili z siebie znawców wszystkich omawianych wydarzeń i sędziów każdej wspominanej osoby. Chciałabym posłuchać ludzi mówiących po prostu o Polsce albo o Kościele. O tym, co niezależnie od czasu i nazwy programu, pozostaje jedynie ważne. Czytaj więcej »